80. Levensloop Juffrouw Nauta (10-02-2007)
Eerst mijn chronologische levensloop. In 1955 in Ypelo begonnen aan een twee mans school. 3 jaar later, 1 aug. 1958 ging ik naar Vroomshoop. Op 16 januari 1964 ben ik in Kampen begonnen. In 1965 zijn wij, Henk Mulder uit Sappemeer, en ik getrouwd in Almelo. We bleven wonen in Kampen. Daar heb ik de kost verdiend, omdat Henk theologie studeerde.
Inmiddels hadden we een afspraak met Daarle, dat Henk daar zou gaan werken, als hij klaar was met zijn studie. Omdat wij een baby verwachten zijn we in juli 1972 daar al heen verhuisd. De studie was nog niet afgerond. 20 Sept. in dat jaar is onze Yfke geboren in het ziekenhuis in Almelo.
Op de doopzondag 8 okt. kreeg Henk een auto-ongeluk. Daardoor is z’n studie vertraagd. In aug. 1973 is hij officieel aan Daarle verbonden als predikant. 14 Sept. 1973 is onze Ate geboren in Daarle. Na 4 jaar zijn we naar Giekerk verhuisd Daar hebben we 2x de Elfstedentocht meegemaakt(niet meegereden!). In 1989 weer verkast, nu naar Aduard. In 1994 zijn we in Olst komen wonen. Henk ging toen in de vut en heeft hier nog 5 jaar parttime gewerkt. 14 Nov. 2004 is hij in alle vrede overleden aan slokdarmkanker.
Toen en nu.
Toen ik in 1958 in Vroomshoop kwam, als juffrouw Nauta, was ik in naam volwassen(23j.) maar in feite nog niet. Ik voelde mij een verlegen, bescheiden juffrouw met soms een minderwaardigheidscomplex. Een juf van 12 in een dozijn, maar wel met hart voor mijn werk.
Nu, ben ik Anneke Mulder-Nauta, oma van 3 kleinkinderen, die in de “school van het leven” volwassen ben geworden, bijgeschaafd en veel heb geleerd en nog elke dag probeer bij te leren. Ik ben gerijpt en probeer assertief te zijn. Hoog in mijn vaandel heb ik staan: “Omzien naar elkaar”. Dat heb ik zelf ondervonden tijdens de ziekte van mijn man, Henk en ik wil ook proberen dat zelf in praktijk te brengen. Maar om je zelf te beschermen, moet je wel eens pas op de plaats maken en denken: nu even niet. Wel heb ik geleerd, dat je pas iets voor een ander kunt betekenen, als je jezelf accepteert, van jezelf houdt. Dat lijkt egoïstisch, maar is het niet. Ons wordt toch ook voorgehouden: je naaste liefhebben, als jezelf. Blij zijn met jezelf, zoals je bent. Gooi jezelf niet weg!Contact met mensen spreekt me erg aan. Ik heb plaatselijk, provinciaal en landelijk in en met vrouwengroepen gewerkt, ook oecumenisch. Dat is zeer opbouwend en verrijkend. Momenteel probeer ik de belangen van de ouderen, van de 50+ (dus ook van jullie) te behartigen. Ook houd ik veel van knutselen. Tot ziens, Anneke Mulder-Nauta.
Inmiddels hadden we een afspraak met Daarle, dat Henk daar zou gaan werken, als hij klaar was met zijn studie. Omdat wij een baby verwachten zijn we in juli 1972 daar al heen verhuisd. De studie was nog niet afgerond. 20 Sept. in dat jaar is onze Yfke geboren in het ziekenhuis in Almelo.
Op de doopzondag 8 okt. kreeg Henk een auto-ongeluk. Daardoor is z’n studie vertraagd. In aug. 1973 is hij officieel aan Daarle verbonden als predikant. 14 Sept. 1973 is onze Ate geboren in Daarle. Na 4 jaar zijn we naar Giekerk verhuisd Daar hebben we 2x de Elfstedentocht meegemaakt(niet meegereden!). In 1989 weer verkast, nu naar Aduard. In 1994 zijn we in Olst komen wonen. Henk ging toen in de vut en heeft hier nog 5 jaar parttime gewerkt. 14 Nov. 2004 is hij in alle vrede overleden aan slokdarmkanker.
Toen en nu.
Toen ik in 1958 in Vroomshoop kwam, als juffrouw Nauta, was ik in naam volwassen(23j.) maar in feite nog niet. Ik voelde mij een verlegen, bescheiden juffrouw met soms een minderwaardigheidscomplex. Een juf van 12 in een dozijn, maar wel met hart voor mijn werk.
Nu, ben ik Anneke Mulder-Nauta, oma van 3 kleinkinderen, die in de “school van het leven” volwassen ben geworden, bijgeschaafd en veel heb geleerd en nog elke dag probeer bij te leren. Ik ben gerijpt en probeer assertief te zijn. Hoog in mijn vaandel heb ik staan: “Omzien naar elkaar”. Dat heb ik zelf ondervonden tijdens de ziekte van mijn man, Henk en ik wil ook proberen dat zelf in praktijk te brengen. Maar om je zelf te beschermen, moet je wel eens pas op de plaats maken en denken: nu even niet. Wel heb ik geleerd, dat je pas iets voor een ander kunt betekenen, als je jezelf accepteert, van jezelf houdt. Dat lijkt egoïstisch, maar is het niet. Ons wordt toch ook voorgehouden: je naaste liefhebben, als jezelf. Blij zijn met jezelf, zoals je bent. Gooi jezelf niet weg!Contact met mensen spreekt me erg aan. Ik heb plaatselijk, provinciaal en landelijk in en met vrouwengroepen gewerkt, ook oecumenisch. Dat is zeer opbouwend en verrijkend. Momenteel probeer ik de belangen van de ouderen, van de 50+ (dus ook van jullie) te behartigen. Ook houd ik veel van knutselen. Tot ziens, Anneke Mulder-Nauta.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten