171. Levensloop Bert Visser
(
Bert op de Golf course in Portugal)
De lagere school in Vroomshoop heb ik zorgeloos doorlopen. Met vele anderen de voorbereidende klas voor de HBS op zaterdagmorgen bezocht en daarna drie klassen HBS in Hardenberg doorlopen. En al die jaren met de fiets vanaf Kottier en dan in Beerzerveld beslissen of we linksom gingen of doorgaan langs het kanaal. Bij slecht weer waren we jaloers op Jan Reiling, die dan al thuis was, terwijl wij nog een vijftal kilometers moesten gaan. En op de terugweg, halverwege de route, een blok ijs kopen voor 30 cent, half rose – half wit.
De dagen, dat het slecht weer was, gingen we met de trein. Bij heel slecht weer, stranden we dan onderweg in Mariënberg samen met onze leraar tekenen, de heer Berry Brugman. Een artistieke man in woord en beeld, die wij allen heel graag mochten. Zijn vrouw is bekend van het beeld op de zijkant van de voormalige meisjesvakschool, dat ik jaren vanuit mijn ouderlijk huis aan de Beatrixstraat kon aanschouwen.
Daarna naar de HAVO in Almelo, scheurend op een zwarte Tomos met voetversnelling. Het leven werd nu alsmaar serieuzer, Turtle kwam in beeld, als goed alternatief voor het vertier in de weekenden in Vroomshoop en op mijn 17-de verliet ik Vroomshoop om als student in Hengelo te gaan wonen. Daar heb ik mijn studie HTS-bouwkunde en weg- en waterbouwkunde met succes en met heel veel plezier voltooid.
Mijn eerste werkkring was in het buitenland, voor een Nederlands ingenieursbureau werkte ik in het zuiden van Iran,in Bandar Abbas.. Maar het werd op een gegeven moment te gevaarlijk en ben teruggekomen in Nederland, en direct daarna heb ik een baan aanvaard in Den Bosch, als projectleider bij een wanden firma. In die tijd heb ik de liefde voor de afbouw van winkels en kantoren gekregen. Een nieuwe baan als projectleider bij een wandenbedrijf in de Achterhoek aangenomen en daarna ook de stap genomen om een eigen bedrijf te beginnen.
Allereerst in 1985, samen met een collega, het wandenbedrijf Technowand bv te Aalten en sinds 1992 de firma Finnwood bv in Terborg, waar ik tot aan vandaag nog met plezier aan het werk ben als algemeen directeur.
Om een idee te krijgen wat die afbouw allemaal inhoud kijk eens op www.finnwood.nl
De dagen, dat het slecht weer was, gingen we met de trein. Bij heel slecht weer, stranden we dan onderweg in Mariënberg samen met onze leraar tekenen, de heer Berry Brugman. Een artistieke man in woord en beeld, die wij allen heel graag mochten. Zijn vrouw is bekend van het beeld op de zijkant van de voormalige meisjesvakschool, dat ik jaren vanuit mijn ouderlijk huis aan de Beatrixstraat kon aanschouwen.
Daarna naar de HAVO in Almelo, scheurend op een zwarte Tomos met voetversnelling. Het leven werd nu alsmaar serieuzer, Turtle kwam in beeld, als goed alternatief voor het vertier in de weekenden in Vroomshoop en op mijn 17-de verliet ik Vroomshoop om als student in Hengelo te gaan wonen. Daar heb ik mijn studie HTS-bouwkunde en weg- en waterbouwkunde met succes en met heel veel plezier voltooid.
Mijn eerste werkkring was in het buitenland, voor een Nederlands ingenieursbureau werkte ik in het zuiden van Iran,in Bandar Abbas.. Maar het werd op een gegeven moment te gevaarlijk en ben teruggekomen in Nederland, en direct daarna heb ik een baan aanvaard in Den Bosch, als projectleider bij een wanden firma. In die tijd heb ik de liefde voor de afbouw van winkels en kantoren gekregen. Een nieuwe baan als projectleider bij een wandenbedrijf in de Achterhoek aangenomen en daarna ook de stap genomen om een eigen bedrijf te beginnen.
Allereerst in 1985, samen met een collega, het wandenbedrijf Technowand bv te Aalten en sinds 1992 de firma Finnwood bv in Terborg, waar ik tot aan vandaag nog met plezier aan het werk ben als algemeen directeur.
Om een idee te krijgen wat die afbouw allemaal inhoud kijk eens op www.finnwood.nl
Het runnen van een eigen bedrijf heeft me altijd veel tijd gekost, maar heeft me ook veel fijne ervaringen en ontmoetingen met mensen opgeleverd. Tevens hebben de goede en slechte ervaringen als ondernemer mijn levensvisie en mijn persoonlijke instelling positief veranderd, en daarom ben ik nu zo trots op de groep mensen die nu mijn collega’s zijn.
Sinds 1997 woon ik met mijn tweede vrouw Monique onder aan de Posbank in Rheden, net buiten de stad Arnhem aan de rand van het bos. Een heerlijke plek waar wij ons helemaal thuis voelen. Ruben, mijn zoon uit het eerste huwelijk, woont niet meer thuis maar woont als 22-jarige student op zichzelf in Zwolle. In mijn vrije tijd ben ik bezig rondom mijn huis, of te vinden op een golfbaan. Deze sport heeft mijn hart gestolen en ik ben een verwoed golfer
geworden. Vol trots sta ik op bijgaande foto met de Engelse speler David Howell, die in de top-10 van de wereld staat.
Het passieve gedeelte van sporten bestaat voor mij uit het lezen van alles over golf en uit vbv. de Graafschap. Sinds 1992 ben ik met de zaak al lid van de businessclub van de Graafschap en sinds verleden jaar zelfs sponsor van deze geweldige club, en iedere thuiswedstrijd op de Vijverberg bezoek ik samen met Monique.
Doordat ik op jonge leeftijd in het buitenland heb gewoond is reizen ook één van mijn hobby’s geworden. In 1980 heb ik hierdoor mijn beste vriend ontmoet, Dr. Carlos Rincon Valdez,een landbouwkundig ingenieur uit Mexico en zijn vrouw Lulu.
Hun oudste zoon Carlos jr.is mijn petekind en ik heb hem ten doop gehouden en hun andere zoon Luis is net zo oud als mijn zoon Ruben. Op een van de bijgaande foto’s zie je beide heren in de sociëteit van de studentenvereniging, en het is duidelijk dat bier overal in de wereld goed smaakt. (zoon Ruben zit rechts)
Sinds dat jaar treffen wij, of leden van onze gezinnen elkaar nog ieder jaar. Op vele plekken in de wereld hebben we elkaar al ontmoet, maar een verblijf bij hun in Mexico is altijd een feest, en een ontmoeting met hartelijke mensen uit dat continent,vol emotie, vol oprechtheid en vaak een ontmoeting met mensen die nog weten wat echt sociaal is.
Velen van jullie hebben mijn ouders gekend. Mijn moeder woont nog zelfstandig in een appartement te Epe, en mijn vader is helaas in 2002 overleden. De andere leden van ons gezin zijn over Nederland verdeeld, broer Zeg
er woont in Tiel, broer Frobert in Dronten en mijn zus Elsa in Zwolle met ieder hun gezinnen.
(Op de foto links Ruben, mijn zoon, Bert, mijn moeder en Monique mijn vrouw)
Tenslotte wil ik nog kwijt dat het een bijzonder plezierige ervaring is te mogen meewerken aan deze reünie. Bijna alleen maar positieve reacties, de enkele negatieve vallen in het niet.,en dienen we snel te vergeten. Wanneer je een grote groep als deze wilt mobiliseren is het verbluffend te moeten constateren dat er zoveel cohesie in de groep zit, en dat zoveel mensen actief worden. Is het onze achtergrond via school en kerk,is het onze hang naar het verleden, is het de nostalgie naar het dorp waar je vandaan komt of is het een ander fenomeen dat ik niet ken?
Ik weet het niet maar nogmaals “het feest der herkenning” op 21-4 wordt een dag met een gouden randje………op voorhand al. Tot ziens, op en in de Zandstuve, onder- of bovenin de bus en voor of achter een glaasje.
Met een vriendelijke groet,
Bert Visser
Sinds 1997 woon ik met mijn tweede vrouw Monique onder aan de Posbank in Rheden, net buiten de stad Arnhem aan de rand van het bos. Een heerlijke plek waar wij ons helemaal thuis voelen. Ruben, mijn zoon uit het eerste huwelijk, woont niet meer thuis maar woont als 22-jarige student op zichzelf in Zwolle. In mijn vrije tijd ben ik bezig rondom mijn huis, of te vinden op een golfbaan. Deze sport heeft mijn hart gestolen en ik ben een verwoed golfer
geworden. Vol trots sta ik op bijgaande foto met de Engelse speler David Howell, die in de top-10 van de wereld staat.Het passieve gedeelte van sporten bestaat voor mij uit het lezen van alles over golf en uit vbv. de Graafschap. Sinds 1992 ben ik met de zaak al lid van de businessclub van de Graafschap en sinds verleden jaar zelfs sponsor van deze geweldige club, en iedere thuiswedstrijd op de Vijverberg bezoek ik samen met Monique.
Doordat ik op jonge leeftijd in het buitenland heb gewoond is reizen ook één van mijn hobby’s geworden. In 1980 heb ik hierdoor mijn beste vriend ontmoet, Dr. Carlos Rincon Valdez,een landbouwkundig ingenieur uit Mexico en zijn vrouw Lulu.
Hun oudste zoon Carlos jr.is mijn petekind en ik heb hem ten doop gehouden en hun andere zoon Luis is net zo oud als mijn zoon Ruben. Op een van de bijgaande foto’s zie je beide heren in de sociëteit van de studentenvereniging, en het is duidelijk dat bier overal in de wereld goed smaakt. (zoon Ruben zit rechts)
Sinds dat jaar treffen wij, of leden van onze gezinnen elkaar nog ieder jaar. Op vele plekken in de wereld hebben we elkaar al ontmoet, maar een verblijf bij hun in Mexico is altijd een feest, en een ontmoeting met hartelijke mensen uit dat continent,vol emotie, vol oprechtheid en vaak een ontmoeting met mensen die nog weten wat echt sociaal is.Velen van jullie hebben mijn ouders gekend. Mijn moeder woont nog zelfstandig in een appartement te Epe, en mijn vader is helaas in 2002 overleden. De andere leden van ons gezin zijn over Nederland verdeeld, broer Zeg
er woont in Tiel, broer Frobert in Dronten en mijn zus Elsa in Zwolle met ieder hun gezinnen.(Op de foto links Ruben, mijn zoon, Bert, mijn moeder en Monique mijn vrouw)
Tenslotte wil ik nog kwijt dat het een bijzonder plezierige ervaring is te mogen meewerken aan deze reünie. Bijna alleen maar positieve reacties, de enkele negatieve vallen in het niet.,en dienen we snel te vergeten. Wanneer je een grote groep als deze wilt mobiliseren is het verbluffend te moeten constateren dat er zoveel cohesie in de groep zit, en dat zoveel mensen actief worden. Is het onze achtergrond via school en kerk,is het onze hang naar het verleden, is het de nostalgie naar het dorp waar je vandaan komt of is het een ander fenomeen dat ik niet ken?
Ik weet het niet maar nogmaals “het feest der herkenning” op 21-4 wordt een dag met een gouden randje………op voorhand al. Tot ziens, op en in de Zandstuve, onder- of bovenin de bus en voor of achter een glaasje.
Met een vriendelijke groet,
Bert Visser
Geen opmerkingen:
Een reactie posten