64. Levensloop Warner Nieboer (06-02-2007)
"onze lagere school"te Vroomshoop.
Verrast en verheugd was ik toen ik kort na elkaar twee telefoontjes ontving van respectievelijk Teun(is) Kolkman en Bert Visscher.
Ik zal hieronder de invulling van mijn leven tot nu toe proberen kort weer te geven.
Na de zesde klas van de lagere school ging ik, en met mij enkele anderen, naar de HBS "Jan van Arkel"in Hardenberg. Dit was, wat mij betreft, geen daverend succes, want na vijf zwoegende jaren was ik nog niet verder dan de derde klas gekomen. Het einde van deze studie was voor mij nog lang niet in zicht en mijn vader, hardwerkend voor zijn gezin, toen nog bestaande uit zes kinderen, adviseerde mij sterk om maar eens "aan het werk te gaan". Ja, wat doe je dan zonder diploma ? Ik heb toen gekozen om te solliciteren bij de Koninklijke Marechaussee en werd daar aangenomen. Ik heb daar in totaal zes jaren gewerkt, hoofdzakelijk bij de grenscontrole op de Rijn bij Lobith/ Tolkamer. In deze periode had ik het politiediploma behaald en ik ben toen in november 1977 aan de slag gegaan bij de toenmalige gemeentepolitie in Winterswijk en ben daar toen ook gaan wonen. Ik werk nu nog steeds bij de politie en ben gestationeerd in Aalten. Ik werk hoofdzakelijk in blauw, dus beroepsmatig weet ik dat schelden (zij het met mate) geen zeer doet. Ik ben in 1978 getrouwd, heb drie kinderen gekregen, in de leeftijden van 27, 24 en 19 jaar oud. De oudste is getrouwd en heeft mij inmiddels twee kleinkinderen geschonken. Over de tweede is weinig bijzonders te melden en over nummer drie volgt straks meer..........
Ik ben 17 jaar getrouwd geweest met de moeder van deze drie kinderen en ben in 1995 gescheiden. Ik woonde toen een jaar of zes in Haaksbergen, maar ben na de scheiding terug gaan wonen in Winterswijk, waar ik nu nog woon. Eigenlijk sneller dan verwacht (maar ja, dat bepaal je ook niet helemaal zelf) had ik een nieuwe relatie en het duurde amper drie maanden dat ik bij haar introk. Ik ben opnieuw getrouwd (met Hannet), ongeveer zes weken voor de bevalling van een nieuwe spruit in juni 1999. Wij hebben dus nu weer een jonge meid van zeven jaartjes. Mijn echtgenote heeft (al sinds 27 jaar) een eigen wol-handwerk- en hobbywinkel in Winterswijk en mijn meeste vrije tijd zit in het achter de schermen meehelpen met allerlei klusjes. Eind 2005 kreeg ons leven nog een bijzondere wending toen we hoorden dat mijn dochter van 18 (de derde dus) plotseling moeder was geworden van een dochtertje. Door allerlei omstandigheden had ik nagenoeg geen contact met haar en ze woonde bij haar moeder. Ze is daar letterlijk in de wc-pot bevallen. Kwam nog bij dat de vader niet bekend was en dat het meisje een kleurtje had. Bovendien mocht mijn dochter vanwege een geestelijke beperking geen moeder zijn van het kind. Wij, Hannet en ik, hebben toen besloten na overleg met de Raad van de Kinderbescherming dat wij het kleintje, mijn kleindochter dus, zouden adopteren en in ons gezinnetje zouden opnemen. Deze kleine meid, genaamd Sanne, is zodoende op 26 januari 2006, bij ons gekomen en op dit moment geniet ik hierdoor zelfs nog ouderschapsverlof. Ik zit dus nog steeds volop in de luiers....... (maar ja, van de initialen W.C. kom ik kennelijk nooit meer af). Ik heb weinig actieve hobby's, ik sport graag (vooral passief) en puzzelen en dergelijke denksporten (sudoku) bevallen mij ook. Wij gaan graag even er tussen uit en hebben sinds een aantal jaren een vakantiehuis in het Sauerland. We proberen daar zeker een keer of acht per jaar, meestal voor een weekend en tijdens de schoolvakanties, heen te gaan. Rest mij nog te melden dat mijn ouders kort nadat ik de lagere school verliet, in oktober 1965 nog twee dochters kregen en daardoor ons gezin op acht lieten komen. Mijn vader is in 1995 overleden, op 81-jarige leeftijd. Mijn moeder en mijn zeven broers en zussen leven allen nog en wonen op één na ook nog in Vroomshoop. Mijn moeder woont zelfs nog steeds op hetzelfde adres als 42 jaar geleden, namelijk Julianastraat 57.
Voorlopig laat ik het hierbij, de rest komt vanzelf ter sprake tijdens de REÜNIE, waar het, wat mij betreft een FEEST VAN HERKENNING zal gaan worden. Ik zie er bijzonder naar uit.
Verrast en verheugd was ik toen ik kort na elkaar twee telefoontjes ontving van respectievelijk Teun(is) Kolkman en Bert Visscher.
Ik zal hieronder de invulling van mijn leven tot nu toe proberen kort weer te geven.
Na de zesde klas van de lagere school ging ik, en met mij enkele anderen, naar de HBS "Jan van Arkel"in Hardenberg. Dit was, wat mij betreft, geen daverend succes, want na vijf zwoegende jaren was ik nog niet verder dan de derde klas gekomen. Het einde van deze studie was voor mij nog lang niet in zicht en mijn vader, hardwerkend voor zijn gezin, toen nog bestaande uit zes kinderen, adviseerde mij sterk om maar eens "aan het werk te gaan". Ja, wat doe je dan zonder diploma ? Ik heb toen gekozen om te solliciteren bij de Koninklijke Marechaussee en werd daar aangenomen. Ik heb daar in totaal zes jaren gewerkt, hoofdzakelijk bij de grenscontrole op de Rijn bij Lobith/ Tolkamer. In deze periode had ik het politiediploma behaald en ik ben toen in november 1977 aan de slag gegaan bij de toenmalige gemeentepolitie in Winterswijk en ben daar toen ook gaan wonen. Ik werk nu nog steeds bij de politie en ben gestationeerd in Aalten. Ik werk hoofdzakelijk in blauw, dus beroepsmatig weet ik dat schelden (zij het met mate) geen zeer doet. Ik ben in 1978 getrouwd, heb drie kinderen gekregen, in de leeftijden van 27, 24 en 19 jaar oud. De oudste is getrouwd en heeft mij inmiddels twee kleinkinderen geschonken. Over de tweede is weinig bijzonders te melden en over nummer drie volgt straks meer..........
Ik ben 17 jaar getrouwd geweest met de moeder van deze drie kinderen en ben in 1995 gescheiden. Ik woonde toen een jaar of zes in Haaksbergen, maar ben na de scheiding terug gaan wonen in Winterswijk, waar ik nu nog woon. Eigenlijk sneller dan verwacht (maar ja, dat bepaal je ook niet helemaal zelf) had ik een nieuwe relatie en het duurde amper drie maanden dat ik bij haar introk. Ik ben opnieuw getrouwd (met Hannet), ongeveer zes weken voor de bevalling van een nieuwe spruit in juni 1999. Wij hebben dus nu weer een jonge meid van zeven jaartjes. Mijn echtgenote heeft (al sinds 27 jaar) een eigen wol-handwerk- en hobbywinkel in Winterswijk en mijn meeste vrije tijd zit in het achter de schermen meehelpen met allerlei klusjes. Eind 2005 kreeg ons leven nog een bijzondere wending toen we hoorden dat mijn dochter van 18 (de derde dus) plotseling moeder was geworden van een dochtertje. Door allerlei omstandigheden had ik nagenoeg geen contact met haar en ze woonde bij haar moeder. Ze is daar letterlijk in de wc-pot bevallen. Kwam nog bij dat de vader niet bekend was en dat het meisje een kleurtje had. Bovendien mocht mijn dochter vanwege een geestelijke beperking geen moeder zijn van het kind. Wij, Hannet en ik, hebben toen besloten na overleg met de Raad van de Kinderbescherming dat wij het kleintje, mijn kleindochter dus, zouden adopteren en in ons gezinnetje zouden opnemen. Deze kleine meid, genaamd Sanne, is zodoende op 26 januari 2006, bij ons gekomen en op dit moment geniet ik hierdoor zelfs nog ouderschapsverlof. Ik zit dus nog steeds volop in de luiers....... (maar ja, van de initialen W.C. kom ik kennelijk nooit meer af). Ik heb weinig actieve hobby's, ik sport graag (vooral passief) en puzzelen en dergelijke denksporten (sudoku) bevallen mij ook. Wij gaan graag even er tussen uit en hebben sinds een aantal jaren een vakantiehuis in het Sauerland. We proberen daar zeker een keer of acht per jaar, meestal voor een weekend en tijdens de schoolvakanties, heen te gaan. Rest mij nog te melden dat mijn ouders kort nadat ik de lagere school verliet, in oktober 1965 nog twee dochters kregen en daardoor ons gezin op acht lieten komen. Mijn vader is in 1995 overleden, op 81-jarige leeftijd. Mijn moeder en mijn zeven broers en zussen leven allen nog en wonen op één na ook nog in Vroomshoop. Mijn moeder woont zelfs nog steeds op hetzelfde adres als 42 jaar geleden, namelijk Julianastraat 57.
Voorlopig laat ik het hierbij, de rest komt vanzelf ter sprake tijdens de REÜNIE, waar het, wat mij betreft een FEEST VAN HERKENNING zal gaan worden. Ik zie er bijzonder naar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten