55. Levensloop Henny Brijker van Veen
Klundert, 4 februari 2007
Ik verheug mij erop jullie binnenkort allemaal weer te ontmoeten, de meeste mensen heb ik 42 jaar niet meer gezien, met een aantal mensen heb ik nog op de Ulo gezeten, wat zullen we veel te vertellen hebben. Op de foto links geloof ik nog hartstochtelijk in de Sint. Na de Ulo ben ik gaan werken op kantoor (Stork Hengelo) en heb in de avonduren de opleiding voor kantoorassistente gevolgd. Op mijn 18e ben ik getrouwd en vertrokken naar Vlaardingen waar wij, Rein Brijker en ik 3 jaar hebben gewoond. Toen mijn man bij Shell Moerdijk ging werken zijn wij verhuisd naar Klundert (West-Brabant). Wij hebben 2 kinderen grootgebracht , Alwin en Oswald en zijn ondertussen grootouders van 3 kleinkinderen (6,4 en 3 jaar oud). Onze kinderen zijn echte Brabanders, maar ook wij hebben ons aardig aangepast, zo vieren wij al 33 jaar carnaval, dat begint met het bouwen van een wagen, dan de grote optocht en daarna het feest, 4 dagen lang, erg vermoeiend maar wel heel leuk. De eerste 10 jaar in Klundert heb ik als peuterleidster gewerkt. Toen ik de kans kreeg weer een kantoorbaan te krijgen, ben ik weer avondcursussen gaan volgen en zo heb ik toch nog een kleine carrière kunnen opbouwen. Van secretaresse naar loonadministratrice en van loonadministratrice naar het organiseren van cursussen. Het was een leuke tijd, “was”, want ik ben op dit moment werkzoekende, maar verveel me geen moment. Zo hebben wij al zón 25 jaar een zeiljacht en hebben daar al heel wat mee afgereisd, in Nederland maar ook in België, Frankrijk, Engeland en een aantal Duitse eilanden. Verder hebben we reizen gemaakt door Australië en Amerika en diverse landen in Europa. Maar mijn grootste passie is fietsen (met onze eigen fietsen) in verre landen, zoals Thailand, Indonesië, Cambodja en Vietnam, prachtige reizen langs onbekende dorpen en streken, afwachten waar je weer kunt slapen of eten, maar het leukste zijn de mensen die je onderweg tegenkomt, meestal vriendelijk, nieuwsgierig, behulpzaam en erg enthousiast, zo geheel anders dan wat wij gewend zijn, dat maakt het de moeite waard. Verder wandel en fiets en lees ik graag en natuurlijk geniet ik van mijn kleinkinderen. Dit is in het kort mijn verhaal, ik verheug me op alle verhalen van jullie.
Ik verheug mij erop jullie binnenkort allemaal weer te ontmoeten, de meeste mensen heb ik 42 jaar niet meer gezien, met een aantal mensen heb ik nog op de Ulo gezeten, wat zullen we veel te vertellen hebben. Op de foto links geloof ik nog hartstochtelijk in de Sint. Na de Ulo ben ik gaan werken op kantoor (Stork Hengelo) en heb in de avonduren de opleiding voor kantoorassistente gevolgd. Op mijn 18e ben ik getrouwd en vertrokken naar Vlaardingen waar wij, Rein Brijker en ik 3 jaar hebben gewoond. Toen mijn man bij Shell Moerdijk ging werken zijn wij verhuisd naar Klundert (West-Brabant). Wij hebben 2 kinderen grootgebracht , Alwin en Oswald en zijn ondertussen grootouders van 3 kleinkinderen (6,4 en 3 jaar oud). Onze kinderen zijn echte Brabanders, maar ook wij hebben ons aardig aangepast, zo vieren wij al 33 jaar carnaval, dat begint met het bouwen van een wagen, dan de grote optocht en daarna het feest, 4 dagen lang, erg vermoeiend maar wel heel leuk. De eerste 10 jaar in Klundert heb ik als peuterleidster gewerkt. Toen ik de kans kreeg weer een kantoorbaan te krijgen, ben ik weer avondcursussen gaan volgen en zo heb ik toch nog een kleine carrière kunnen opbouwen. Van secretaresse naar loonadministratrice en van loonadministratrice naar het organiseren van cursussen. Het was een leuke tijd, “was”, want ik ben op dit moment werkzoekende, maar verveel me geen moment. Zo hebben wij al zón 25 jaar een zeiljacht en hebben daar al heel wat mee afgereisd, in Nederland maar ook in België, Frankrijk, Engeland en een aantal Duitse eilanden. Verder hebben we reizen gemaakt door Australië en Amerika en diverse landen in Europa. Maar mijn grootste passie is fietsen (met onze eigen fietsen) in verre landen, zoals Thailand, Indonesië, Cambodja en Vietnam, prachtige reizen langs onbekende dorpen en streken, afwachten waar je weer kunt slapen of eten, maar het leukste zijn de mensen die je onderweg tegenkomt, meestal vriendelijk, nieuwsgierig, behulpzaam en erg enthousiast, zo geheel anders dan wat wij gewend zijn, dat maakt het de moeite waard. Verder wandel en fiets en lees ik graag en natuurlijk geniet ik van mijn kleinkinderen. Dit is in het kort mijn verhaal, ik verheug me op alle verhalen van jullie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten